پیام محترم عبدالله اوجالان (Kurdish: ئۆجالان) دربارهٔ روند صلح و رجوع به حزب کارگران کوردستان (Kurdish: پارتی کرێکارانی کوردستان)، این واقعیت را آشکار می‌کند که مسئلهٔ کورد در وضعیت کنونی، اهمیتی ویژه دارد. به همین دلیل، مواضع و تحرکات حزب کارگران کوردستان به‌عنوان یکی از بازیگران کلیدی در میدان مبارزهٔ ملی در شمال کوردستان و آقای اوجالان به‌عنوان رهبر آن حزب، برای تمام دوستان و متحدان جنبش رهایی‌طلبانهٔ کوردستان مورد توجه جدی قرار گرفته است.
نکات مهمی که در این ارتباط باید به آن‌ها اشاره کرد، چنین‌اند:
۱. دلیل اصلی اینکه دولت ترکیه ناگهان فراخوان صلح را پذیرفته و اجازه داده پیام آقای اوجالان از جانب حزبش منتشر شود، به وضعیت بحرانی منطقه بازمی‌گردد. نوعی تلاش برای کنترل شرایط و نگرانی از آن است که تحولات منطقه، ترکیه را هم در بربگیرد و مسئلهٔ کورد به سطحی برسد که برای آن‌ها غیرقابل‌تحمل باشد. بنابراین، دولت ترکیه تلاش دارد اوضاع را به نفع خود برگرداند.
۲. پاسخ حزب کارگران کوردستان در سطحی ابتدایی قرار دارد و هنوز دولت ترکیه موضعی آشکار در این‌باره اتخاذ نکرده است. بنابراین، این پیام باید به‌عنوان آغاز یک روند نگریسته شود، نه به‌عنوان تصمیم نهایی که سرنوشت حزب را پس از نزدیک به پنجاه سال مبارزه تعیین می‌کند. گام‌های آیندهٔ حزب کارگران کوردستان و دولت ترکیه سرنوشت این روند را مشخص خواهد کرد.
۳. اگر به حزب سیاسی همچون ابزاری برای مبارزه نگاه کنیم، آن‌چه اهمیت دارد نه صرفاً ماندگاری یا عقب‌نشینی آن، بلکه تأثیرگذاری‌اش بر مبارزه و تحقق حقوق و اهداف است. از این منظر، آن‌چه امروز رخ داده می‌تواند تلاشی برای تغییر تاکتیک، سبک فعالیت، و تدوین برنامه‌ای جدید برای دستیابی به اهداف، بر پایهٔ شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی باشد. اینکه این تصمیم شکست می‌خورد یا موفق می‌شود، وابسته به ادامهٔ روند است، نه فقط به پیام. این، مسئولیت بزرگی بر دوش رهبری، اعضا و فعالان حزب کارگران کوردستان می‌گذارد.
۴. حزب کارگران کوردستان به‌عنوان حزبی سیاسی، باید در عین حفظ حرمت رهبرش، همچون حزبی با تجربه، گام‌های بعدی را مدیریت کند. بیانیهٔ اعلام آتش‌بس می‌تواند آغازی مناسب برای این روند باشد، و این تصمیم هم احترام به رهبر حزب است و هم پیامی جهانی که نشان می‌دهد برای کوردها، سلاح تنها ابزاری دفاعی در برابر اشغال‌گری بوده، نه هدف. جنبش کوردستان برای دفاع از خود و ملت کورد ناگزیر دست به اسلحه برده است. اکنون این دولت ترکیه است که باید نشان دهد چقدر آماده است به خواسته‌های صلح‌طلبانهٔ پ.ک.ک پاسخ دهد، به حل مسئلهٔ کورد بیندیشد و حقوق ملی کوردها در شمال کشور را به‌رسمیت بشناسد.
۵. امروز جهان مشاهده می‌کند که حزب کارگران کوردستان و رهبر آن آماده‌اند شیوهٔ مبارزه‌شان را تغییر دهند، و حتی به امکان انحلال حزب در شکل و چارچوب فعلی بیندیشند. آیا دولت ترکیه نیز آماده است از سیاست‌های ضدکورد خود دست بردارد و تلاش برای انکار ملت کورد را متوقف کند؟ آیا آماده است از این فرصت برای ایجاد روندی واقعی برای حل مسئله استفاده کند؟ اگر دولت ترکیه آمادهٔ چنین حرکتی نباشد و بر سیاست‌های سرکوبگرانهٔ همیشگی‌اش پافشاری کند، این تلاش نیز همچون تلاش‌های پیشین، به دلیل موضع غیرقابل‌انعطاف دولت ترکیه، بی‌ثمر خواهد ماند. به همین دلیل، فشار از سوی نیروها و نهادهای بین‌المللی برای ادامهٔ روند صلح و پذیرش حقوق کوردها ضروری است. دیگر نمی‌توان حزبی را که دولت ترکیه خود آن را سال‌ها تروریست می‌نامید، از تلاش برای حل مسئله کنار زد، اگر خود پیام‌آور صلح شده است.
از دیدگاه ما در کومه‌لهٔ زحمتکشان کوردستان (Kurdish: کۆمەڵەی زەحمەتکێشانی کوردستان)، مسئلهٔ کورد در سراسر کوردستان مسئله‌ای واحد است. بنابراین، سرنوشت مبارزهٔ ملی ملت کورد در تمام بخش‌های آن برای ما مهم است و شرایط هر بخش را در ارتباط با بخش‌های دیگر تحلیل می‌کنیم. ما همواره تلاش کرده‌ایم یار و همراه مبارزهٔ ملت کورد در همهٔ بخش‌های کوردستان باشیم تا ملت کورد به حقوق مشروع خود دست یابد. در عین حال، هر ملت و بخش از کوردستان، حق دارد آزادانه دربارهٔ سرنوشت خویش تصمیم بگیرد و ما به ارادهٔ آنان احترام می‌گذاریم.
جنبش رهایی‌طلبانهٔ کورد در همهٔ بخش‌ها، جنبشی سیاسی و حق‌طلبانه است که تنها پس از دهه‌ها اشغال و لشکرکشی، ناچار به استفاده از سلاح برای دفاع از خود شده است. با وجود رنج و محنت‌های فراوان، این مبارزه مشروع و ماندگار است و تا دستیابی به حقوق ملی ادامه خواهد یافت.
کمیتهٔ مرکزی
کۆمەڵەی زەحمەتکێشانی کوردستان
۳ مارس ۲۰۲۵